1هدف با توجه به اهمیت تماس پوست به پوست مادر و نوزاد در ساعت اول تولد و تأثیرات مثبت آن بر سلامت نوزاد، ارزیابی نحوه اجرای این فرایند به عنوان یک گام حیاتی برای ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فاکتورهای پیشگویی کننده عملکرد کارکنان شاغل در بیمارستان آیت الله موسوی زنجان در پیاده سازی دستورالعمل تماس پوست با پوست مادر و نوزاد و شروع تغذیه با شیر مادر در ساعت اول تولد انجام شد. روش ها مطالعه حاضر یک مطالعه مقطعی بود که بر روی 99 نفر از کارکنان درمانی و 386 نفر از مادران زایمان کرده بیمارستان آیت الله موسوی زنجان در سال 1401 انجام شد. عملکرد کارکنان از طریق خود ارزیابی و مصاحبه با مادران زایمان کرده با استفاده از سؤالات پایش عملکرد کارکنان در پیاده سازی دستورالعمل تماس پوستی و تغذیه نوزاد در ساعت اول بعد از تولد که به تأیید وزارت بهداشت رسیده است، جمع آوری و با شاخص های آمار توصیفی، آزمون کای دو و مدل رگرسیون خطی در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها خود ارزیابی کارکنان از عملکردشان نشان داد 32/3 درصد عملکرد خوب داشتند. بیش از 40 درصد مادران عملکرد کارکنان را در حد خوب ارزیابی کرده بودند. نتایج رگرسیون خطی نشان داد محل خدمت در بلوک زایمان به طور معناداری با عملکرد خوب کارکنان مرتبط است (β = 0/24 ، P = 0/001). این بدان معناست که کارکنانی که در بلوک زایمان خدمت می کنند، به طور متوسط 24/0 واحد عملکرد بهتری نسبت به سایر کارکنان دارند. همچنین عدم شرکت در دوره آموزشی با کاهش عملکرد مرتبط بود (β = -0/65 ، P = 0/001)، به این معنا که افرادی که در دوره آموزشی شرکت نکرده بودند، به طور متوسط 0/65 واحد عملکرد پایین تری داشتند. ضریب تعیین R² برای این مدل 0/50 بود که نشان می دهد 50 درصد از تغییرات در عملکرد کارکنان توسط متغیرهای محل خدمت و شرکت در دوره آموزشی توضیح داده می شود. نتیجه گیری می توان نتیجه گیری کرد عملکرد کارکنان در پیاده سازی دستورالعمل تماس پوستی مادر و نوزاد و برقراری شیردهی در ساعت اول تولد در وضعیت نسبتاً مطلوب قرار دارد. هر چند در بخش آموزش، کارکنان از وضعیت مطلوب فاصله دارند.

ارزیابی عملکرد بالنده ساز، توجه ویژه ای به عکس العمل های کارکنان در قبال ارزیابی دارد. در این نوع ارزیابی، پاسخ و احساس مثبت کارکنان نسبت به ارزیابی عملکرد، نشان از موفقیت آن دارد. این نوع ارزیابی شامل دو جزء هدف گذاری و بازخورد است. در هدف گذاری و بازخورد بالنده ساز، کارکنان اهداف و بازخورد را واضح، مرتبط و قابل درک تشخیص می دهند. در این تحقیق بیان می شود که بین دو متغیر ارزیابی عملکرد بالنده ساز و عملکرد کاری، ارتباط وجود دارد و متغیرهای تعهد سازمانی، انگیزش درونی و گرایش های استقلال طلبانه بر این ارتباط تاثیر می گذارند. هدف از این تحقیق، بررسی نوع ارتباط بین ارزیابی عملکرد بالنده ساز با عملکرد شغلی می باشد، که در یکی از سازمان های تولیدی در ایران مورد آزمون قرار گرفته است. جهت سنجش متغیرهای تحقیق از پرسشنامه های استاندارد استفاده شده و روایی و پایایی آنها سنجیده شده است. نتایج تحقیق نشان داد، برای کارکنانی که گرایش های استقلال طلبانه در آنها ضعیف است، ارتباط بین ارزیابی عملکرد بالنده ساز و عملکرد کاری مثبت است، اما برای کارکنانی که اینگونه گرایش های استقلال طلبانه در آنها قوی است، این ارتباط منفی می باشد. همچنین مشخص شد که انگیزش درونی شغل به عنوان عامل واسطه ای بین ارزیابی عملکرد بالنده ساز و عملکرد کاری ارتباط برقرار می کند.